Καυλωμένος ιαπωνικό μωρό παίρνει πατήσαμε στο υπόγειο

Κάθε απόγευμα στο ηλιοβασίλεμα, ψάχνει για εκείνο το ιδιαίτερο αυτοκίνητο, ήταν το πιο γεμάτο, το πιο πολυσύχναστο και όπου ήξερε ότι η ομορφιά και το εντυπωσιακό της σώμα δεν μπορούσαν να αγνοηθούν, όλα αυτά έτσι ώστε τη στιγμή που ήταν στριμωγμένη ανάμεσα σε τόσα πολλά ζεστά σώματα, ένα περίεργο χέρι να αναζητήσει το δρόμο στις καμπύλες της και παρατηρώντας τη μικρή της αντίθεση να της επιτραπεί να εξερευνήσει κάθε σπιθαμή της σάρκας της, μέχρι να βρει εκείνο το υγρό σημείο που άνοιγε με χαρά για όποιον ήθελε να μπει. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να βογκήσει λίγο για να πολλαπλασιαστεί αυτό το χέρι με πολλά επιθυμητά χέρια.