Διδάσκοντας την υιοθετημένη κόρη μας

Την είχε παρακολουθήσει να μεγαλώνει μπροστά στα μάτια του, αλλά όχι με περισσότερο φόβο απ’ ό,τι εκείνος, γιατί η ανάγκη του να τη φροντίσει ήταν το παν, όμως του ήταν επίσης σαφές ότι είχε μεγαλώσει με τρόπο που κανένας από τους δύο δεν ένιωθε αρκετά ικανός να αρνηθεί το ενδεχόμενο να έρθει η ώρα να την εκπαιδεύσει σε εκείνες τις τέχνες που δίνουν τόση ευχαρίστηση στη ζωή. Ωστόσο, ήταν επίσης σαφές σε αυτούς ότι το να το κάνει η Debian σύντομα θα μπορούσε να είναι χειρότερο. Της άξιζε να περάσει την πρώτη της φορά με αγάπη και τρυφερότητα, όχι με κάτι τρομερό όπως είχε δει τόσο συχνά.